Governance structures and accounting
at large municipalities
ساختار حسابداری دولتی در شهر های بزرگ -ترجمه متن اصلی
چکیده
اکثر شهرهای ایالات متحده با روش های شهردار ـ شورا و یا شورا ـ مدیر دولت با حرکتی تدریجی به سمت شهرهای شورا ـ مدیر اداره می شوند. مدلسازی نظری نشان می دهد که روش شورا ـ مدیر کارآمدتر است چون مدیر شهر انگیزه های بیشتری برای افزایش عملکرد مالی و حسابداری نسبت به شهردار به عنوان مدیر اجرایی دارد. به هر حال ، دو عامل بسیار مهم برای مقایسة شهرداری ها مطرح شده است. از اواسط دهة 1980 ، قوانین دولت مرکزی و محلی سخت تر شد. ضمناً شرایط اقتصادی به طور چشمگیری بهبود یافت. از این رو دو عامل مذکور برای ارزیابی شرایط مالی و حسابداری در شهرهای کلان مناسب تر بودند. هدف این مقاله بررسی اهمیت ساختار دولت در زمینة میزان افشای حسابداری و شرایط اقتصادی براساس نمونه هایی از شهرهای بزرگ از اوایل دهة 1980 و اواسط دهة 1990 می باشد. یافته ها این نظریه که شهرهای مدیر شهری در واقع بیش از شهرهای شهردار ـ شورا براساس ابعاد مهم بررسی شده در آزمون های تک متغیری و چند متغیری عمل می نماید ، را تأیید می کنند. شهرداری های بزرگ از 1983 تا 1996 براساس متغیرهای مهم مالی و حسابداری تغییر نموده و پیشرفت کرده اند. شهرهای شورا ـ مدیر برای افشای موارد حسابداری در هر دو دورة زمانی برتر از شهرهای شهردار ـ شورا هستند. شرایط اقتصادی شهرهای شورا ـ مدیر در 1983 بسیار عالی بود ، اما اسناد مربوط به سال 1996 نابسامان بودند.
Abstract
Either Mayor–Council or Council–Manager forms of governance operate most cities
in the US, with a slow trend toward Council–Manager cities. Theoretical modeling
suggests that the Council–Manager form should be more efficient, since the city manager
has greater incentives to increase financial and accounting performance relative to
the mayor as chief executive officer. However, two sets of factors may be more important
for municipal comparisons. Since the mid-1980s, regulations of state and local
governments have intensified. At the same time, economic conditions improved dramatically.
Consequently, these two factors might be more relevant to evaluate the financial
and accounting conditions in large cities. The purpose of this paper is to test the
significance of governance structure on accounting disclosure levels and financial condition,
based on samples of large cities from the early 1980s and the mid-1990s. The
findings support the perspective that city manager cities substantially outperform
Mayor–Council cities on major dimensions examined in both univariate and multivariate
tests. Large municipalities improved on key financial and accounting variables
from 1983 to 1996. Council–Manager cities maintained superiority over Mayor–Council
cities for accounting disclosure in both periods. Council–Manager cities were significantly
better in financial condition in 1983, but the evidence for 1996 was mixed.
2003 Elsevier Science Inc. All rights reserved.
Keywords: Governmental accounting; Corporate governance; Government regulation; Disclosure;
Financial condition
* Corresponding author. Tel.: 1-979-845-2375; fax: 1-979-845-0028.
E-mail address: g-giroux@tamu.edu (G. Giroux).
0278-4254/03/$ - see front matter 2003 Elsevier Science Inc. All rights reserved.
doi:10.1016/S0278-4254(03)00020-6
Journal of Accounting and Public Policy 22 (2003) 203–230
www.elsevier.com/locate/jaccpubpol
1. Introduction
Most American cities are operated by either Council–Manager (48.3%) or
Mayor–Council (M-C) (43.7%) forms of municipal governance. The trend over
the last two decades has been away from the Mayor–Council to Council–
Manager (C-M), with an average 63 cities a year adopting the C-M form. This
suggests that the C-M form may be superior based on financial and/or political
reasons (ICMA, 2000). But are C-M cities in fact superior, based on financial
and accounting results?
جهت خرید این مقاله کامل که در 31 صفحه ترجمه شده و به همراه متن اصلی عرضه می شود .
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
